De start
In het eerste telefoongesprek dat je met ons voert, de melding van het overlijden, stellen we altijd drie vragen.
Waar moet er worden opgebaard? Thuis of elders?
Als er thuis moet worden opgebaard, moeten we meteen de materialen meenemen die daarvoor nodig zijn. Moet er elders opgebaard worden, moeten we zo snel mogelijk nagaan of dat daar ook kan op dat moment.
Wordt het een crematie of een begrafenis?
Als het een crematie wordt, kunnen we iedere kist gebruiken. Bij een gewone begrafenis ook. Maar bij een natuurbegrafenis worden er eisen aan de materialen gesteld. En als de opbaring niet thuis is, kunnen we meteen nadenken over wat ‘handig’ en logisch is wat betreft de locatie. We baren dan meestal op in de buurt van de begraafplaats of bij het crematorium.
Moet er een speciale kist komen of een nette, eenvoudige?
De meeste mensen, zeker hier in het Noorden, kiezen voor een nette, eenvoudige kist. Die zijn ook het voordeligste. En de kist gaat immers toch de grond of de crematieoven in, is de redenatie.
Natuurlijk klopt dat. Maar soms zijn er toch speciale wensen. Een timmerman gaat immers niet in spaanplaat. En sommige mensen vinden een rieten mand heel erg mooi. In de week van de uitvaart staat de overledene immers vaak nog thuis.
Niets is goed of fout of normaal of gek. Je moet altijd kiezen voor wat goed voelt. Dat is echt het enige dat telt. En dat geldt voor alle keuzes die je moet maken.